Obrazek przedstawia: "Makulopatie typu bawole oko" w przewlekłym stosowaniu chlorochiny.
Lek od dawna stosowany w leczeniu i profilaktyce malarii został dopuszczony do leczenia wspomagającego w zakażeniu SARS-Cov-2. Ze względu na działanie immunosupresyjne, lek ten ma także zastosowanie w leczeniu zaburzeń autoimmunologicznych, takich jak reumatoidalne zapalenie stawów i toczeń rumieniowaty.
Chlorochina została również przetestowana w badaniach klinicznych jako środek przeciwretrowirusowy przeciwko HIV oraz jako środek uwrażliwiający na promieniowanie i chemosensybilizator w leczeniu raka.
Należy pamiętać, że skutki uboczne chlorochiny, w tym toksyczność dla oczu, ograniczają jej długotrwałe stosowanie. Leczenie chlorochiną może prowadzić do nieodwracalnego uszkodzenia siatkówki i poważnej utraty ostrości wzroku oraz do zmian w polu widzenia. Zmiany siatkówki są nie tylko nieodwracalne, ale mogą nadal postępować po odstawieniu leku.
Wszyscy pacjenci rozpoczynający terapię HCQ lub CQ powinni przejść podstawowe badanie okulistyczne w ciągu pierwszego roku od rozpoczęcia stosowania leku. Najważniejsza podczas badania jest ocena plamki siatkówki w badaniu OCT w celu wykluczenia jakiejkolwiek choroby podstawowej. Dodatkowo można wykonać pole widzenia w szczególności u osób, które posiadają zmiany zwyrodnieniowe siatkówki centralnej lub u osób, które mają zdiagnozowaną jaskrę. Choroby te mogą wpływać na wyniki kolejnych testów przesiewowych. Standardowo badania powinno powtarzać się raz na rok. Przy odpowiednio niskiej dawce i przy braku głównych czynników ryzyka, coroczne badania przesiewowe można odroczyć do czasu, aż minie 5 lat ekspozycji.