Najważniejszym elementem leczenia nadciśnienia ocznego jest regularna kontrola, ocena czynników ryzyka i spersonalizowana terapia. Wytyczne dotyczące włączenia leczenia w nadciśnieniu ocznym są niejednolite i decyzja taka powinna być podjęta indywidualnie dla każdego pacjenta. W klasycznym nadciśnieniu ocznym, bez towarzyszących innych czynników ryzyka i bez zmian w badaniach dodatkowych, przyjmuje się, iż obniżanie IOP należy zacząć, gdy wzrasta ono powyżej 27 mmHg. W przypadku nadciśnienia ocznego „plus”, czyli takiemu, któremu towarzyszą inne czynniki ryzyka (szczególnie cienka rogówka, krótkowzroczność, wywiad rodzinny jaskry, anomalie tarczy nerwu wzrokowego takie jak duża tarcza lub tarcza pochyła) obniżanie IOP należy zacząć dużo wcześniej, przyjmuje się, gdy ciśnienie wzrasta powyżej 21 mmHg.